Rendieren en een magische berg

Vandaag blijven wij en de andere reisgenoten op de Sörälven Fiske Camping en/of gaan de omgeving verkennen. Dat laatste deden de meeste reisgenoten en wijzelf ook want Zweden blijkt echt een geweldig land. De rust die van de mensen afstraalt ervaar je ook in het verkeer. En dan het glooiende landschap met een paar bergen, vol met meren, vennen, rivieren en watervallen. En dan natuurlijk de loslopende elanden en rendieren.

Sörälven Fiske Camping is een echte natuurcamping zonder te soft te zijn. Je ziet dat er aan alles veel aandacht en liefde is besteed door de Nederlandse eigenaren. Er zijn een aantal (half) overdekte barbecueplaatsen en zelfs een barbecuehut. Vanwege de branden is er helaas een openvuurverbod. Er zijn ook huisjes te huur. Wij vinden deze camping een aanrader voor natuurliefhebbers en rustzoekers. 

Het weer was niet meer zo heet als de laatste weken, maar dat vonden we niet zo erg. Het was nu wat bewolkt en ook zonnig en zo’n 24°. Goed weer om erop uit te trekken. Wij reden eerst naar een natuurgebied vlakbij de grens van Noorwegen. We hoopten wat rendieren te zien, in dit gebied zijn er weinig elanden. Vanuit de auto konden we wat rendieren van dichtbij fotograferen. Niet meer zo’n mooie witte als gisteren maar mooi bruin is ook niet lelijk.

We reden het gebied in waar de Sami (de inheemse bewoners van de noordelijke delen van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland) met hun rendieren leven. Idre Sameby is het zuidelijkste Sami-dorp van Zweden – en een van de kleinste. In het berglandschap rondom Idre leven op dit moment vier Sami-families. En hun rendieren natuurlijk: die grazen ‘s zomers in de bergen en likken ‘s winters in het dal het strooizout van de wegen. We bezochten Renbiten, waar Helena en Peter Andersson een winkel en café hebben. Zij behoren tot een van de vier families die hier met hun rendieren leven. Het hoeden van rendieren combineren ze met de verkoop van rendierproducten, traditioneel handwerk en andere souvenirs.

Daarna reden we naar Nipfjället waar twee bekende bergen zijn gelegen in een natuurreservaat. Dit reservaat is grasland voor de duizenden rendieren die hier vrij rondlopen. De weg naar de Nipfjället begint iets voorbij Idre. De weg is eerst een asfalt weg en later een zandweg. Je komt voorbij de winterparking met stuga en picknickplaats en tenslotte eindigt de weg aan de zomerparking, aan de voet van de Nipfjället gelegen. Tussen deze twee parkings heet de weg de Trollvägen. Hier kom je voorbij een bijzondere plaats. Als je op de aangegeven plaats je auto stopt en hem in vrij zet en dan je rem loslaat rijdt je auto bergop! Dit fenomeen komt maar op enkele plaatsen ter wereld voor. Zie ook de video. Dit fenomeen berust op een optische illusie. Door de omgeving en het ontbreken van een horizon zijn je hersenen in de war. Na veel oefenen en extra informatie heeft Gerrit het wonder meegemaakt dat je vooruit rijdt maar het lijkt of je achteruit rijdt. Wij geloven hem.... Gerrit moest wel voorzichtig doen want hij heeft geen reservewiel bij zich, haha. Hier staat ook een standbeeld van de Nipgubben, een oud mannetje dat je welkom heet in het reservaat.  De silhouet van de Städjanberg (1131 meter) is altijd goed herkenbaar, hij ziet eruit als een vulkaan.

Terug op de camping haalden we de bestelde zalmforel op, die compleet met aardappelsalade en stokbrood voor ons klaar stond. Een service van deze camping, waarschijnlijk is de zalmforel rond de camping gevangen. Dat zit immers ook de de naam van deze camping. Daarna werd er wat gekeuveld met de andere reisgenoten en maakten de meesten zich al wat klaar voor de reis van morgen. We gaan Zweden verlaten en gaan nu naar Noorwegen. De weersverwachtingen zijn niet meer zo geweldig als we de laatste weken hadden maar we zien wel wat het wordt. Degenen die eerder in Noorwegen waren en dan met name in de fjorden zijn heel positief. Dus we gaan er voor. We hebben nog ruim 2 weken!