Shkodër (AL)

Shkodër is een stad in het noordwesten van Albanië. Het is de hoofdstad van de gelijknamige prefectuur. Shkodër is één van de oudste en belangrijkste steden van Albanië en telt 136.000 inwoners, waarmee het de vierde stad van het land is na Tirana, Durrës en Elbasan. De stad ligt aan het Meer van Shkodër, dat gedeeltelijk in Montenegro ligt. 

—————

Vandaag (maandag 19-06) is de grote uittocht van de meeste ASCI reisgenoten en de reisleiding begonnen. Onze caravan staat vooraan met uitzicht op de toegangspoort zodat we ze één voor één de camping zagen verlaten en we van een aantal nog extra afscheid namen. Dat deden we vooral van Corry omdat we vaak met haar optrokken, maar ook van anderen zoals Ruud & Joke. De broertjes Pasman, Jos & Maureen en Klaas & Yvonne bleven samen met ons achter. De lege plekken werden weer snel door anderen ingenomen.

Wij stapten weer op onze fiets om een tocht via de Komoot-app te rijden. Via een aantal grindpaden kwamen we op geasfalteerde binnenwegen en reden we door het platteland. Het contrast met de steden en grote plaatsen was weer groot. Hier zagen we weer paard-en-wagens, handkarren en mensen in wat meer traditionele kledij. 

We zagen weer veel oudere Mercedessen waarvan een gids ons eerder vertelde dat er vele in Duitsland werden gestolen en razendsnel naar Albanië werden gebracht. Natuurlijk geldt dat niet voor alle auto’s. De Mercedessen warenit populair omdat die (oude) Mercedessen stevig waren, nauwelijks defect raakten en goed te repareren zijn. Je zag veel primitieve garagewerkplaatsen en autosloperijen met voornamelijk Mercedessen.

We dronken een bakkie op een terrasje en zagen mensen voorbij komen op oude (kleine) fietsjes, oude brommers en scooters, oude auto’s maar ook heel moderne voertuigen. Wat een contrast.

Daarna reden we door Shkodër. Wel weer wennen aan alle drukte. Er waren winkelstraten die je het idee gaven dat we weer in Afrika waren. Dat gold zeker voor de vis- en warenmarkt die in smalle straatjes was en waar nog levende vissen en van alles en nog wat werd verhandeld. Zie de foto’s.

De middag brachten we door aan en in het meer. En ‘s-avonds dronken we een wijntje bij Klaas & Yvonne.

—————

En toen was het dinsdag 20-06. Na het ontbijt reden we met de auto naar Shkodër om inkopen te doen. Niet bij de Lidl, zoals we (net als veel reisgenoten) deze vakantie vaak deden, maar bij de Spar.

Daarna reden we naar de Mesi Bridge. Dit is een brug in het dorp Mes, ongeveer 5 km ten noordoosten van Shkodër. Het is een monument van de Postribë-cultuur, waardoor deze plek een toeristische attractie is geworden met veel bezoekers van over de hele wereld. Het bleek dat wij hier gisteren bijna voor de brug op een terras hadden gezeten. Doordat er een hoog gebouw voor stond zagen we het niet. 😃

Vanaf onze camping Lake Shkodër Resort zochten we alvast onze volgende campings uit. Hier hebben we goede WiFi en dat blijkt schaars te zijn. We willen eerst naar Dubrovnik en daarna richting Split, beide aan de kust van Kroatië. In beide plaatsen reserveerden we de campings via internet omdat we uit berichten van gisteren vertrokken reisgenoten begrepen dat het daar een drukke boel is en dat bleek ook omdat een camping waar wij hadden uitgezocht ook volgeboekt was. De eerste week zijn we nu weer ‘onder de pannen’.

Reisgenoot Klaas is jarig en nodigde ons uit om een sapje te drinken. En zo sloten we deze dag weer gezellig af.

—————

We trekken weer verder naar het noorden. Want ooit zullen we de reis weer in Nederland moeten beëindigen. Dus vandaag (21-06) koppelden we de caravan weer aan de auto voor een rit van ruim 220 km naar Dubrovnik in Kroatië. Om van Albanië naar Kroatië te rijden moet je ook door Montenegro. Dat zijn dus weer een aantal grensovergangen met controles. Vanaf Kroatië zitten we weer in de Europese Unie en kan je meestal zonder problemen van het ene land naar het andere rijden.

We reden via Shkodër richting de kust. In het begin was het een mooie N-weg maar later werden we over een smalle hobbeligheid bergweg geleid met wel weer mooie natuur en vergezichten. Onderweg passeerden we zonder problemen de grens tussen Albanië en Montenegro. Eenmaal in Montenegro viel het op dat er minder afval langs de wegen ligt en het er veel moderner uitziet dan Albanië.

We bereikten de plaats Bar in Montenegro aan de Adriatische Zee. We zagen vanaf de bergweg deze plaats in de diepte liggen. Het was jammer dat er onderweg zo weinig parkeergelegenheid was voor een auto plus caravan om even een tussenstop te doen en/of foto’s te maken.

Vanaf Bar volgden we de drukke kustweg omhoog richting Dubrovnik. We stonden een tijdje in de file in een tunnel en dat was niet fijn vanwege de stank en het lawaai. Aan de andere kant van de tunnel was er ook wat file maar dat gaf ons weer de gelegenheid om rustig om ons heen te kijken.

Daarna kwamen we bij de Baai van Kotor. Wat is het daar mooi! Je kan een stuk afsnijden door de baai met een veerboot over te varen maar wij reden de baai helemaal rond om van alle uitzichten te genieten.

We verlieten Montenegro en reden Kroatië binnen, na de nodige grensovergangen. Eigenlijk ging dat best snel en probleemloos. Nu we in Kroatië zijn zullen we naar verwachting geen grenscontroles meer krijgen omdat we nu in de Europese Unie blijven.

We bereikten Dubrovnik en zagen de stad in de diepte liggen. En weer geen gelegenheid om even te parkeren voor het maken van een paar foto’s. Daarom deed ik dat later maar vanaf de camping met mijn drone. Wie weet lukt dat beter als we mogen deze stad gaan bezoeken.

Rond 16.30 uur bereikten we Solitudo Sunny Camping (https://www.camping-adriatic.com) in Dubrovnik. Een stadscamping. We werden hartelijk ontvangen en mochten zelf een plaats uitzoeken. Ik deelde de locatie met de What’s-app groep van de reisgenoten en even later stonden Rini en Miriam Pasman voor onze neus. Erg leuk! Zij hadden vandaag Dubrovnik bezocht en trekken morgen weer verder.

We aten in het restaurant net buiten de camping en konden gelijk weer wennen aan de Europese prijzen. 😀