Pogradek en Shkodër (AL)

Pogradek is een stad in het zuidoosten van Albanië (AL). De stad is de voornaamste plaats aan de Albanese zijde van het Meer van Ohrid. De andere zijde (70%) van het meer behoort bij Noord-Macedonië. Het meer is glashelder en honderden meters diep.

Ohrid is een stad in het zuidwesten van Noord-Macedonië (MK). De inwoners zelf zeggen ‘Macedonië’. Door een conflict met Griekenland werd de naam van dit land in 2019 gewijzigd van Macedonië naar Noord-Macedonië.

Beide landen maakten ooit deel uit van Joegoslavië.

—————

We deden vandaag (15-06) onze laatste excursie van deze reis. We gaan de stad Ohrid in Noord-Macedonië bezoeken. De bus haalde ons op 08.00 uur op. Er was een Nederlandse gids (moeder Nederland, vader Albanees) die jaren in Nederland woonde en werkte maar nu een eigen reisbureau Lale Tours in Noord-Macedonië heeft. ‘Lale’ betekent ‘tulp’. Die gids deed het erg goed!

De bus was ingehuurd bij “PUPE Company”. PUPE spreek je in Noord-Macedonië uit als ‘poep’. 😀

Het is maar een klein stukje naar de grens van Albanië naar Noord-Macedonië. De bus hobbelde over de slechte weg naar de grens waar de paspoortcontrole (met fooi…) plaats vond en we Albanië verlieten en de smalle strook niemandsland inreden. Daarna weer de controles om Noord-Macedonië in te mogen. Achteraf gezien ging dat redelijk snel, mede door het vakkundige optreden van de gids.

We reden nu over betere wegen naar Ohrid. En liepen/klommen naar de oude stad.

Bij een standbeeld van de monnikenbroeders St. Cyril en Methodius legde de gids uit hoe het cyrillisch schrift werkt: met klanken. Er zijn 33 letters waarmee je foutloos worden kan vormen. Geen gedoe met ‘d’. ‘t’ of ‘dt’ zoals wij hebben.

We bezochten een prachtige orthodoxe kerk ‘Holy Mary Perybleptos’ waar je niet mag fotograferen maar het natuurlijk een sport is om dat toch te doen. We klommen nog hoger de oude stad waar we de oude universiteit zagen en een nieuwe die niet afgebouwd mag worden.

Mijn schoenen begonnen zeer te doen. Dat was vreemd want ik heb die schoenen al een tijdje. Na een check bleek dat er nog halve sokjes in mijn schoenen zaten, wat voor enige hilariteit zorgde. 😅

Na een koffieshop daalden we wandelend via steile bospaadjes af naar het meer waar we via 4 bootjes naar een restaurant werden vervoerd en daar een goede maaltijd met goede/leuke livemuziek gebruikten.

De bus bracht ons naar het centrum van Ohrid waar we een uurtje konden funshoppen. Daarna keerden we weer via de grensovergangen terug naar de Camping Arbi in Pogradek (Albanië).

Het valt ons in deze hele vakantie op dat er in de Balkanlanden en in Griekenland zoveel wordt gerookt. Bij ons in Nederland was dat vroeger ook zo, maar hier rookt een groot deel van de bevolking. Ook bijvoorbeeld een douane-ambtenaar zit met een saffie achter het loket.

We hadden geluk met het weer: bewolkt, zonnig en droog. We waren nog maar net op de camping en de regen kwam met bakken uit de hemel. Na een paar uur werd het weer droog. In Nederland is nu een hittegolf bezig: je kan niet altijd een 6 gooien…. Gelukkig hadden we hier een goede ontvangst met de satellietschotel. Internet en WiFi zijn erg slecht dus met minder weer kan je weer eens het Nederlandse nieuws kijken dat we eigenlijk nog nauwelijks misten. En radio luisteren.

—————

Deze dag (16-06) was weer een vrij te besteden dag. We konden vandaag eindelijk weer eens met warm water douchen. Bij een aantal vorige campings kwam er vaak koud water uit de douche of hadden we pech dat de boilers leeg waren. Het sanitair op Camping Arbi ziet er netjes verzorgd uit. De elektra is echter niet op orde. Er gaat een lange dunne kabel over het terrein waarop veel stopcontacten zijn aangesloten. Omdat er in totaal te weinig stopcontacten zijn worden meerdere campers/caravans op één stopcontact aangesloten (doorlussen) en dan gaat het dubbel op. Met herhaaldelijk stroomuitval tot gevolg. De campingbaas doet echt zijn uiterste best en plaatste een grotere beveiliging: 20 Ampère. Daar is zijn installatie niet op berekend en ook onze eigen stroomkabels en de aansluitingen op onze caravans niet. We hadden nu geen uitval meer maar als inspecteur zou ik de installatie afkeuren. 

We ontbeten op ons gemakkie en reden op de fiets naar Pogradek. Dat is een leuk stadje met een lange boulevard aan het Meer van Ohred.

We zagen gisteren in Ohred en vandaag in Pogradek niet alleen (gestolen?) auto’s van het merk Mercedes rijden die we op het platteland veel zagen, maar ook veel auto’s van andere merken. Ook de Mitsubishi-ster is waargenomen!

Toen we eergisteren Albanië binnen reden leek het of we 50 jaar terug in de tijd waren beland. In de steden is dat veel minder. Vooral de jeugd is dezelfde jeugd als overal, maar zij hebben dan ook smartphones en weten wat er in de wereld speelt.

Na een op een terras een cappuccino met glas water voor €1 per stuk te hebben gedronken reden we een stuk verder langs het meer, tot 12 km voor de grens naar Macedonië. Maar dan aan de andere kant van het meer waar we gisteren waren. We zagen kramen langs de weg waaronder één met levende vissen zodat je de vis kan uitzoeken die de pan in gaat. Bij sommige restaurants zagen we dat in deze vakantie ook. Terug in Pogradek aten we beiden een burger en dronken we een Fanta voor €7.

Hetty en Corry gingen pannenkoeken bakken met van alles daarin. Hmm. Tijdens het bakken begon het te regenen dus kropen we onder de luifel. Die regenbui was zo heftig dat de looppaden blank stonden en het water bij Hetty en Corry in de schoenen/klompen liep. Echt uitzonderlijk. Diep in de nacht stopte de regen pas. We zaten wel een tijd gezellig in de caravan want wij laten onze vakantie niet door een regenbui verstoren, ook al wisten we dat het op dat moment in Nederland vele weken kurkdroog is en er een hittegolf heerst. Vanaf morgen krijgen wij ook de warmte en de zon weer terug als het goed is.

—————

Vandaag (zaterdag 17-06) vertrokken wij naar de laatste camping van het ACSI-deel van de reis. De 16e ACSI-camping! Wij zijn het steeds verplaatsen gewend dus geen probleem en we wisten het natuurlijk van te voren. Bij gaan noordelijker Albanië in naar het Meer van Shkodër.

De zware regenbui van gisteren was snel vergeten. Iedereen had er weer zin in maar er was ook wel weemoed omdat deze lange reis nu echt zijn einde naderde.

Het eerste deel van de rit voerde ons weer over prachtige bergwegen en door mooie dorpen. Overal zag je restanten van modderstromen die uit de bergen waren gestroomd. Veel mensen waren bezig de auto’s te wassen en de straat schoon te spuiten.

We deden weer de nodige stopjes. Toen we door de steden Elsaban en Tirana reden zagen we dezelfde chaos die we uit Afrika kennen. Bij een groot kruispunt gold het recht van de brutaalste. Veel kramen langs de straten met veel dezelfde toeristische handel.

We arriveren bij Camping Lake Shkodra Resort (https://www.lakeshkodraresort.com) te Vrake, Shkodër. We kregen een mooie plek met zicht op het strand en vlak bij het mooie sanitair. We willen waarschijnlijk een paar dagen langer blijven en dan is zo’n mooie plek natuurlijk een cadeautje.

Ik vloog weer even met de drone voor de gebruikelijke luchtfoto’s en een video. We gingen eten met Corry en deden daarna nog een wijntje bij de camper van Ruud & Joke.

—————

Dit is de laatste dag (18-06) van het ACSI-deel van deze reis. Morgenavond gaan veel reisgenoten de lange reis richting Nederland maken, voor velen ruim 2000 km.

Wij deden vandaag rustig aan. Een praatje hier, een babbeltje daar.

Het was Vaderdag en ik had contact met mijn kinderen. Heel leuk en fijn!

Hetty en Corry bedachten dat het wel leuk zou zijn om vanmiddag nog even met een aantal reisgenoten in het meer te zwemmen. Sommigen, zoals Miriam en Joke, doen dat iedere ochtend waar dat mogelijk is. Hetty zette een oproep op de app waar alleen Ruud & Joke op af kwamen. Zelf deed ik ook mee en blies mijn beruchte roze zwembandje op. Dat bandje gaat al vanaf 2001 mee in de tijd dat onze kinderen nog mee op vakantie gingen.

De laatste avond is altijd gereserveerd voor het afscheidsdiner. Dan weet je dat het einde van deze mooie reis echt is aangebroken. We kregen lekker te eten en er trad een Albanees dansgroepen op. De hopman Wim en Marianne werden zoals gebruikelijk toegesproken en gezongen. De Lidl, de foto’s van Peter en Klaas en de foto’s van mijn dronevluchten werden speciaal benoemd. 🤠 We namen afscheid van elkaar en dan is het zomaar klaar.

Een paar reisgenoten blijven, net als wij, nog wat langer op deze camping.

—————

Wij kijken terug op een hele mooie reis. Als je een lange reis maakt met 20 equipes zijn er passeren er altijd wel enkele dingen die je niet prettig vindt. Dat is nu eenmaal mensenwerk. Verreweg het overgrote deel was top! Zelf hebben wij genoten van deze groep mensen die elkaar vooraf niet kenden maar wel een team vormden als dat nodig was en voor elkaar klaar stonden.

Griekenland is een prachtig land waarvan we veel hebben mogen zien tijdens de vele excursies.

Nu gaan Hetty en ik weer samen verder. We hoeven en willen nog lang niet naar huis en gaan deze weken via de kust van Kroatië weer richting Nederland. Eigenlijk wilden we overvaren naar Italië en vanuit de laars van Italië weer omhoog rijden maar er zijn problemen met de veerdiensten. Wie weet gaan we volgend jaar naar het zuiden van Italië. Deze blog gaat van hier over onze trip richting Nederland.