Gambia Special

11 januari 2019 - Serekunda, Gambia

Vandaag maken we weer een trip naar de binnenlanden van Gambia. Wij willen niet de hele dag op het resort blijven hangen maar ook zoveel mogelijk van het echte Gambia zien.

Vandaag gaan we op pad met Santosu Tours. (http://www.santosutours.com). Dit bedrijfje is van Yaya Manneh, die vanuit Nederland wordt ondersteund via de website en een Facebookaccount: https://www.facebook.com/groups/1722807087785023/?ref=share

Onze gids was ‘Harry’. Veel gidsen en ook taxichauffeurs hebben een nickname (bijnaam), dat is handiger voor de toeristen. Eigenlijk heet hij Ousman Sadibeh. Ook dit is een topper.

Gambia Special is een schitterende nieuwe excursie die ons brengt naar de Northbank van Gambia. De Gambiarivier deelt het land in tweeën en wij zitten in het zuiden. De rivier mondt uit in de Atlantische Oceaan en kan heel breed zijn.

Yaya haalde ons om 07.30 uur op bij het Balafon Beach Resort. We waren vandaag de enigen die deze trip hadden geboekt. We reden naar de haven van Banjul. Daar krioelde het van de mensen die met de ferry/veerboot mee wilden naar Barra. Het is een bont schouwspel van mensen, dieren, handkarren, vaak hoog beladen auto’s en bestelwagens/vrachtwagens. Je kijkt je ogen uit. Alles gaat mee kippen, geiten, ezels en erg veel mensen die de overtocht maken. Het blijft ons verbazen hoe die vrouwen dat klaarspelen met die hoge stapels (zware) goederen op hun hoofd die er zelden afvallen. Deze dames moeten een sterke schedel en nekspieren hebben en ook evenwichtskunstenaar zijn.

In de haven stond Harry ons op te wachten: hij was onze gids voor vandaag. Ook wij gingen te voet met de veerboot. Aan de overzijde van de Gambiarivier staat in Barra een taxi voor ons klaar. Normaal staat er een jeep klaar maar omdat we nu met z’n vieren (Leo, Hetty, Harry en de taxichauffeur) is een taxi comfortabeler.

In Barra stapten we in de taxi. Volgens het programma zouden we naar Jerreh Camp rijden. Een schitterend  idyllisch plekje aan zee, waar we worden verwelkomt met een heerlijk kopje koffie of thee. Later kwamen we er achter dat we deze stop niet hebben gemaakt. Misschien was Harry dit vergeten?

We reden via een gele hobbelige en zeer stoffige weg de binnenlanden in. De chauffeur manoeuvreerde behendig om de vele diepe kuilen heen. Soms renden kinderen naast de auto mee in de hoop snoep of een flesje cola te krijgen. Hetty had een paar zakken kleine lolly’s en wat potloden gekocht en deelde daar de hele dag wat van uit.

We arriveerden in een klein dorpje: Tubo Kolong. Daar is een bakkerij waar de dagelijkse tapalappa’s worden gebakken voor de plaatselijke bevolking. Tapalappa is een soort stokbrood die door de Gambiaanse bevolking massaal wordt gegeten als ontbijt. Het gaat er ouderwets aan toe. De bakker had de hele nacht gewerkt en lag te slapen. Zijn zoon en opvolger liet ons zien hoe dit proces van broodbakken gaat. Ook hier gaat alles met de meest simpele middelen met een heel goed resultaat: het brood smaakte heerlijk.

We reden verder naar een plantage in Upper Niumi. Dit is een palmolie plantage. Hier wordt palmolie nog volledig met de hand geproduceerd. Harry legde uit hoe de vruchten tot palmolie worden verwerkt. Ook bezochten we de vrouwen die het land bewerkten en daar een grote moestuin hadden. Alles gaat zittend of gebukt. Ze hebben wel schoffels maar deze hebben een korte steel. Overal waren waterputten aanwezig. Zo dicht bij de Gambiarivier is de stand van het grondwater hoog en hoeven de putten maar een paar meter diep te zijn. Ook deze vrouwen waren gek op Hetty’s lolly’s! Het grote gevaar wordt gevormd door koeien die de afrastering doorbreken en zich volvreten op de moestuinen. Schrikdraad zou daar goede diensten bewijzen.

We vervolgden onze weg en reden naar het dorpje/compound Bantang Killing. Daar is een smederij. Hier worden op ambachtelijke wijze gereedschappen gemaakt. Die smid is een vakkanjer. Met veel zelfgemaakte gereedschappen en hulpmiddelen doet deze man wonderen. Hij demonstreerde hoe een schoffel wordt gemaakt. Eerst smeedde hij vakkundig een schoffel. Daarna had hij een tak van een acaciaboom klaarliggen waar hij een mooie steel van hakte en daarna de schoffel er aan zette. Respect!!

We reden naar Albadarr. Daar staat het monument Kunta Kinteh, een beroemde slaaf. Daar ik ook een steiger voor de boten die naar het eiland van Kunta Kinteh varen. Wij lunchten in een restaurantje en bekeken het monument waar Harry ons weer op de foto zette.

Dit was het eindpunt van deze trip. We hobbelden weer over de gele onverharde weg terug naar Barra en onderweg deelden Harry en Hetty de laatste lolly’s en potloden uit.

We kwamen weer in het zeer Afrikaanse Barra aan, namen afscheid van deze goede chauffeur en stapten weer op de veerboot. Dat blijft een spektakel!

In Banjul wachtte Yaya ons weer op. We pikten nog een paar mannen op de een dagje waren vissen. Dat haventje onder de brug over de Gambiarivier lag vol met oude houten bootjes die zo verrot waren dat je er vaak doorheen kan kijken en niet meer kunnen varen. Dat blijft dan gewoon liggen, net als al die oude en deels gesloopte auto’s die langs de wegen staan. Er waren natuurlijk ook goede (speed)boten. Even later waren we weer in ons resort. En genoten we nog wat na van deze trip. We hadden weer wat meer van Afrika gezien.


Foto’s: https://leosmit.reislogger.nl/gambia-2019/foto/gambia-special

Video: https://leosmit.reislogger.nl/gambia-2019/video

4 Reacties

  1. Ankie:
    12 januari 2019
    mooie impressie !!
  2. Iolanda Indri:
    12 januari 2019
    Dat was weer een prachtige dag! Mooie dingen beleefd en heerlijk om mee te lezen
  3. LIA ZIJDERLAAN:
    12 januari 2019
    erg leuk om jullie verhalen te lezen.en foto's te zien
  4. Piet van Donge:
    12 januari 2019
    Mooi om te lezen !!
    En leuke foto's.
    Bedankt voor t delen.