Witte knokkels en warme rechterportierhandgreep

Vandaag verlaten we Zwitserland. Na eerdere matige ervaringen in vorige jaren hadden we nu best een positief beeld van Zwitserland. De eigenaren van Camping Ewil in Sachseln zijn top. De pijprokende hork die bij de vuilniscontainer stond mag wel wat vriendelijkheid bijleren.

We moesten van Sachseln naar de A2 om dan via de Gotthardtunnel naar Italië te rijden. Maar daar stond een beste file en daarom zond ons navigatiesysteem ons naar de N11 waar je net aan de kop van de file kan invoegen. De N11 is een echte bergroute met steile wegen, diepe afgronden en vele haarspeldbochten. Hetty houdt dan altijd de handgreep van het rechterportier strak vast...

We reden nog maar net via de N11 in een steile scherpe bocht omhoog toen er een tegenligger onze linker caravanspiegel eraf reed. Dat gaf een klap maar we durfden niet te stoppen op deze mistige kronkelige bergweg. Meestal is de andere auto toch ook verdwenen. Even later vonden we een grote parkeerplaats waar ik de rechter caravanspiegel naar links verplaatste. De linkerspiegel is immers de belangrijkste spiegel. Daar kwam een autootje aangereden met een meisje aan het stuur en een norse jongen ernaast. Zij bleken een proefrit te maken met hun Citroën en hadden onze defecte caravanspiegel opgeraapt en vroegen of we mee wilden rijden naar hun nabij geleden garage.

Daar begon het gedonder. Natuurlijk had ik teveel links gereden en zij reden netjes op hun weghelft.... En de onbeschofte garagemedewerker wilde geld zien. Hij had zo'n €500 schade, schatte hij snel in. Onze schade was niet belangrijk. Na een tijdje lomp doen wilde hij dat wij de helft betaalden en dat weigerde ik. Die lomperd werkte zo op mijn gemoed dat ik "witte knokkels" kreeg (strak gebalde vuisten). Het scheelde een haar of ik dat die vuisten graag gebruikt, dan moet je ver gaan. Dus belde die man de politie en daar was ik het zeer mee eens! Die fijne vent liet Hetty en mij gewoon buiten staan en verdween met zijn klanten naar binnen, nadat hij eerst nog wat foto's maakten. Maar dat deden wij ook. Zwitserse hoffelijkheid en beleefdheid kennen ze niet bij Auto von Bergen AG in Meiringen.

De politie kwam en hoorde alles aan. Normaal is het bij zo.n geval hun woord tegen te onze en neemt ieder zij/haar eigen schade. Ik vertelde dat ik dat zelf ook wel wilde maar dat die lompe hufter toch nog even €250 van wilde hebben en dat gaat niet gebeuren. Toen die vent ook lomp werd waar de politie bij was greep de politie in. Wij konden vertrekken en die man werd tot kalmte gemaand. Echt bizar.

Hetty en ik reden nog onder de indruk verder. Er was nog 50 km bergweg te gaan. Het zicht was toen slecht en er was regen en/of nevel. Maar mooi..... We reden zelden zo'n mooie weg. Hetty liet het portier los en begon te fotograferen en te filmen (zie video). De zon kwam er bij en het werd toch gezellig.

We konden vrij snel door de Gotthardtunnel en reden Italië in. Het werd warmer en warmer: zo'n 34 graden.

Aangekomen bij Camping Picino in Pavia zat het hek dicht. Pauze van 14.30 tot 16.30 uur. En wij arriveerden om 15.30 uur. Dus een uurtje wachten. Er kwamen twee Nederlandse campertjes aangereden en er zat nog een stel bij dat ook de Corsica-reis gaat maken. Toen werd het wachten nog gezellig.

Later kwamen ook onze vrienden Harry & Iolanda op de camping aan. Morgen gaan we naar Camping Italia nabij Livorno. Dit is het startpunt en eindpunt van de reis. De reisleiding is er al vanaf donderdag. Nu is het zaterdag dus als wij zondag arriveren zullen zij er helemaal klaar voor zijn.